укуме́каць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. укуме́каю укуме́каем
2-я ас. укуме́каеш укуме́каеце
3-я ас. укуме́кае укуме́каюць
Прошлы час
м. укуме́каў укуме́калі
ж. укуме́кала
н. укуме́кала
Загадны лад
2-я ас. укуме́кай укуме́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час укуме́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)