уко́мканы
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
уко́мканы | уко́мканая | уко́мканае | уко́мканыя | |
уко́мканага | уко́мканай уко́мканае |
уко́мканага | уко́мканых | |
уко́мканаму | уко́мканай | уко́мканаму | уко́мканым | |
уко́мканы ( уко́мканага ( |
уко́мканую | уко́мканае | уко́мканыя ( уко́мканых ( |
|
уко́мканым | уко́мканай уко́мканаю |
уко́мканым | уко́мканымі | |
уко́мканым | уко́мканай | уко́мканым | уко́мканых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)