уква́піць

‘утаропiць што-небудзь (вочы)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уква́плю уква́пім
2-я ас. уква́піш уква́піце
3-я ас. уква́піць уква́пяць
Прошлы час
м. уква́піў уква́пілі
ж. уква́піла
н. уква́піла
Загадны лад
2-я ас. уква́п уква́пце
Дзеепрыслоўе
прош. час уква́піўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)