уканава́ць
‘уканаваць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення (каму-небудзь)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| укану́ю | укану́ем | |
| укану́еш | укану́еце | |
| укану́е | укану́юць | |
| Прошлы час | ||
| уканава́ў | уканава́лі | |
| уканава́ла | ||
| уканава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| укану́й | укану́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| уканава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)