укаменава́ць
‘пабіць каго-небудзь камянямі’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| укамяну́ю | укамяну́ем | |
| укамяну́еш | укамяну́еце | |
| укамяну́е | укамяну́юць | |
| Прошлы час | ||
| укаменава́ў | укаменава́лі | |
| укаменава́ла | ||
| укаменава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| укамяну́й | укамяну́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| укаменава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)