узру́чніць

‘зрабіць што-небудзь зручнейшым’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узру́чню узру́чнім
2-я ас. узру́чніш узру́чніце
3-я ас. узру́чніць узру́чняць
Прошлы час
м. узру́чніў узру́чнілі
ж. узру́чніла
н. узру́чніла
Загадны лад
2-я ас. узру́чні узру́чніце
Дзеепрыслоўе
прош. час узру́чніўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)