узнепако́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узнепако́ены узнепако́еная узнепако́енае узнепако́еныя
Р. узнепако́енага узнепако́енай
узнепако́енае
узнепако́енага узнепако́еных
Д. узнепако́енаму узнепако́енай узнепако́енаму узнепако́еным
В. узнепако́ены (неадуш.)
узнепако́енага (адуш.)
узнепако́еную узнепако́енае узнепако́еныя (неадуш.)
узнепако́еных (адуш.)
Т. узнепако́еным узнепако́енай
узнепако́енаю
узнепако́еным узнепако́енымі
М. узнепако́еным узнепако́енай узнепако́еным узнепако́еных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)