узбуя́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. узбуя́е узбуя́юць
Прошлы час
м. узбуя́ў узбуя́лі
ж. узбуя́ла
н. узбуя́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час узбуя́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)