узбу́чыць
‘даць каму-небудзь узбучку’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| узбу́чу | узбу́чым | |
| узбу́чыш | узбу́чыце | |
| узбу́чыць | узбу́чаць | |
| Прошлы час | ||
| узбу́чыў | узбу́чылі | |
| узбу́чыла | ||
| узбу́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| узбу́ч | узбу́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| узбу́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)