узбу́ць
‘абуць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| узбу́ю | узбу́ем | |
| узбу́еш | узбу́еце | |
| узбу́е | узбу́юць | |
| Прошлы час | ||
| узбу́ў | узбу́лі | |
| узбу́ла | ||
| узбу́ла | ||
| Загадны лад | ||
| узбу́й | узбу́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| узбу́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)