узбуха́ць
‘разбухаць, набракаць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| - | - | |
| - | - | |
| узбуха́е | узбуха́юць | |
| Прошлы час | ||
| узбуха́ў | узбуха́лі | |
| узбуха́ла | ||
| узбуха́ла | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| узбуха́ючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)