узако́ненне
‘дзеянне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| узако́ненне | |
| узако́нення | |
| узако́ненню | |
| узако́ненне | |
| узако́неннем | |
| узако́ненні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)