узаемавыклю́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. узаемавыклю́чны узаемавыклю́чная узаемавыклю́чнае узаемавыклю́чныя
Р. узаемавыклю́чнага узаемавыклю́чнай
узаемавыклю́чнае		 узаемавыклю́чнага узаемавыклю́чных
Д. узаемавыклю́чнаму узаемавыклю́чнай узаемавыклю́чнаму узаемавыклю́чным
В. узаемавыклю́чны (неадуш.)
узаемавыклю́чнага (адуш.)		 узаемавыклю́чную узаемавыклю́чнае узаемавыклю́чныя (неадуш.)
узаемавыклю́чных (адуш.)
Т. узаемавыклю́чным узаемавыклю́чнай
узаемавыклю́чнаю		 узаемавыклю́чным узаемавыклю́чнымі
М. узаемавыклю́чным узаемавыклю́чнай узаемавыклю́чным узаемавыклю́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)