уго́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уго́днік уго́днікі
Р. уго́дніка уго́днікаў
Д. уго́дніку уго́днікам
В. уго́дніка уго́днікаў
Т. уго́днікам уго́днікамі
М. уго́дніку уго́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)