уві́ліць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уві́лю уві́лім
2-я ас. уві́ліш уві́ліце
3-я ас. уві́ліць уві́ляць
Прошлы час
м. уві́ліў уві́лілі
ж. уві́ліла
н. уві́ліла
Загадны лад
2-я ас. уві́ль уві́льце
Дзеепрыслоўе
прош. час уві́ліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)