увярга́ць

‘укідаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. увярга́ю увярга́ем
2-я ас. увярга́еш увярга́еце
3-я ас. увярга́е увярга́юць
Прошлы час
м. увярга́ў увярга́лі
ж. увярга́ла
н. увярга́ла
Загадны лад
2-я ас. увярга́й увярга́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час увярга́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)