увамну́ць

‘умяць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. увамну́ увамнё́м
2-я ас. увамне́ш увамняце́
3-я ас. увамне́ увамну́ць
Прошлы час
м. увамну́ў увамну́лі
ж. увамну́ла
н. увамну́ла
Загадны лад
2-я ас. увамні́ увамні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час увамну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)