увагну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. увагну́ увагнё́м
2-я ас. увагне́ш увагняце́
3-я ас. увагне́ увагну́ць
Прошлы час
м. увагну́ў увагну́лі
ж. увагну́ла
н. увагну́ла
Загадны лад
2-я ас. увагні́ увагні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час увагну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)