убяга́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| убяга́нне | убяга́нні | |
| убяга́ння | убяга́нняў | |
| убяга́нню | убяга́нням | |
| убяга́нне | убяга́нні | |
| убяга́ннем | убяга́ннямі | |
| убяга́нні | убяга́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)