убэ́бушыць
‘моцна пабіць каго-небудзь (убэбушыць вепрука)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| убэ́бушу | убэ́бушым | |
| убэ́бушыш | убэ́бушыце | |
| убэ́бушыць | убэ́бушаць | |
| Прошлы час | ||
| убэ́бушыў | убэ́бушылі | |
| убэ́бушыла | ||
| убэ́бушыла | ||
| Загадны лад | ||
| убэ́буш | убэ́бушце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| убэ́бушыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)