убруко́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. убруко́ўваю убруко́ўваем
2-я ас. убруко́ўваеш убруко́ўваеце
3-я ас. убруко́ўвае убруко́ўваюць
Прошлы час
м. убруко́ўваў убруко́ўвалі
ж. убруко́ўвала
н. убруко́ўвала
Загадны лад
2-я ас. убруко́ўвай убруко́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час убруко́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)