убру́дзіць

‘забрудзіць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. убру́джу убру́дзім
2-я ас. убру́дзіш убру́дзіце
3-я ас. убру́дзіць убру́дзяць
Прошлы час
м. убру́дзіў убру́дзілі
ж. убру́дзіла
н. убру́дзіла
Загадны лад
2-я ас. убру́дзь убру́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час убру́дзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)