ублага́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ублага́нне ублага́нні
Р. ублага́ння ублага́нняў
Д. ублага́нню ублага́нням
В. ублага́нне ублага́нні
Т. ублага́ннем ублага́ннямі
М. ублага́нні ублага́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)