убагаўле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
убагаўле́нне | убагаўле́нні | |
убагаўле́ння | убагаўле́нняў | |
убагаўле́нню | убагаўле́нням | |
убагаўле́нне | убагаўле́нні | |
убагаўле́ннем | убагаўле́ннямі | |
убагаўле́нні | убагаўле́ннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)