тэрмі́т
‘насякомае’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| тэрмі́т | тэрмі́ты | |
| тэрмі́та | тэрмі́таў | |
| тэрмі́ту | тэрмі́там | |
| тэрмі́та | тэрмі́таў | |
| тэрмі́там | тэрмі́тамі | |
| тэрмі́це | тэрмі́тах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)