тэко́ма
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| тэко́ма | тэко́мы | |
| тэко́мы | тэко́м | |
| тэко́ме | тэко́мам | |
| тэко́му | тэко́мы | |
| тэко́май тэко́маю |
тэко́мамі | |
| тэко́ме | тэко́мах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)