тэкеме́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| тэкеме́т | тэкеме́ты | |
| тэкеме́та | тэкеме́таў | |
| тэкеме́ту | тэкеме́там | |
| тэкеме́т | тэкеме́ты | |
| тэкеме́там | тэкеме́тамі | |
| тэкеме́це | тэкеме́тах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)