тычы́на
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
тычы́на | тычы́ны | |
тычы́ны | тычы́н | |
тычы́не | тычы́нам | |
тычы́ну | тычы́ны | |
тычы́най тычы́наю |
тычы́намі | |
тычы́не | тычы́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)