тыту́нніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| тыту́нніца | тыту́нніцы | |
| тыту́нніцы | тыту́нніц | |
| тыту́нніцы | тыту́нніцам | |
| тыту́нніцу | тыту́нніц | |
| тыту́нніцай тыту́нніцаю |
тыту́нніцамі | |
| тыту́нніцы | тыту́нніцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)