тытунекурэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. тытунекурэ́нне
Р. тытунекурэ́ння
Д. тытунекурэ́нню
В. тытунекурэ́нне
Т. тытунекурэ́ннем
М. тытунекурэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)