тыпапаме́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тыпапаме́р тыпапаме́ры
Р. тыпапаме́ру тыпапаме́раў
Д. тыпапаме́ру тыпапаме́рам
В. тыпапаме́р тыпапаме́ры
Т. тыпапаме́рам тыпапаме́рамі
М. тыпапаме́ры тыпапаме́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)