ты́льчыць

‘тыльчыць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ты́льчу ты́льчым
2-я ас. ты́льчыш ты́льчыце
3-я ас. ты́льчыць ты́льчаць
Прошлы час
м. ты́льчыў ты́льчылі
ж. ты́льчыла
н. ты́льчыла
Загадны лад
2-я ас. ты́льчы ты́льчыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ты́льчачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)