тылаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тылаві́к тылавікі́
Р. тылавіка́ тылавіко́ў
Д. тылавіку́ тылавіка́м
В. тылавіка́ тылавіко́ў
Т. тылавіко́м тылавіка́мі
М. тылавіку́ тылавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)