тылаві́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| тылаві́к | тылавікі́ | |
| тылавіка́ | тылавіко́ў | |
| тылавіку́ | тылавіка́м | |
| тылавіка́ | тылавіко́ў | |
| тылавіко́м | тылавіка́мі | |
| тылавіку́ | тылавіка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)