тыбе́цец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тыбе́цец тыбе́тцы
Р. тыбе́тца тыбе́тцаў
Д. тыбе́тцу тыбе́тцам
В. тыбе́тца тыбе́тцаў
Т. тыбе́тцам тыбе́тцамі
М. тыбе́тцу тыбе́тцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)