тыбе́тка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. тыбе́тка тыбе́ткі
Р. тыбе́ткі тыбе́так
Д. тыбе́тцы тыбе́ткам
В. тыбе́тку тыбе́так
Т. тыбе́ткай
тыбе́ткаю		 тыбе́ткамі
М. тыбе́тцы тыбе́тках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)