ту́таўнік

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ту́таўнік
Р. ту́таўніку
Д. ту́таўніку
В. ту́таўнік
Т. ту́таўнікам
М. ту́таўніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)