туркаце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. туркаце́нне
Р. туркаце́ння
Д. туркаце́нню
В. туркаце́нне
Т. туркаце́ннем
М. туркаце́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)