турбава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. турбава́нне турбава́нні
Р. турбава́ння турбава́нняў
Д. турбава́нню турбава́нням
В. турбава́нне турбава́нні
Т. турбава́ннем турбава́ннямі
М. турбава́нні турбава́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)