турбабудаўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. турбабудаўні́к турбабудаўнікі́
Р. турбабудаўніка́ турбабудаўніко́ў
Д. турбабудаўніку́ турбабудаўніка́м
В. турбабудаўніка́ турбабудаўніко́ў
Т. турбабудаўніко́м турбабудаўніка́мі
М. турбабудаўніку́ турбабудаўніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)