тура́ч

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тура́ч турачы́
Р. турача́ турачо́ў
Д. турачу́ турача́м
В. турача́ турачо́ў
Т. турачо́м турача́мі
М. турачы́ турача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)