туніка́та
‘марская жывёла, абалочнік’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| туніка́та | туніка́ты | |
| туніка́ты | туніка́т | |
| туніка́це | туніка́там | |
| туніка́ту | туніка́т | |
| туніка́тай туніка́таю |
туніка́тамі | |
| туніка́це | туніка́тах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)