тукаце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. тукаце́нне
Р. тукаце́ння
Д. тукаце́нню
В. тукаце́нне
Т. тукаце́ннем
М. тукаце́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)