тры́шчыць

‘крышыць, драбніць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. тры́шчу тры́шчым
2-я ас. тры́шчыш тры́шчыце
3-я ас. тры́шчыць тры́шчаць
Прошлы час
м. тры́шчыў тры́шчылі
ж. тры́шчыла
н. тры́шчыла
Загадны лад
2-я ас. тры́шчы тры́шчыце
Дзеепрыслоўе
цяп. час тры́шчачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)