трыумфава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. трыумфава́нне
Р. трыумфава́ння
Д. трыумфава́нню
В. трыумфава́нне
Т. трыумфава́ннем
М. трыумфава́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)