трынасе́ннік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. трынасе́ннік
Р. трынасе́нніку
Д. трынасе́нніку
В. трынасе́ннік
Т. трынасе́ннікам
М. трынасе́нніку

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)