трыма́льнік

‘той, хто валодае каштоўнымі паперамі’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. трыма́льнік трыма́льнікі
Р. трыма́льніка трыма́льнікаў
Д. трыма́льніку трыма́льнікам
В. трыма́льніка трыма́льнікаў
Т. трыма́льнікам трыма́льнікамі
М. трыма́льніку трыма́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)