трыко́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. трыко́ трыко́
Р. трыко́ трыко́
Д. трыко́ трыко́
В. трыко́ трыко́
Т. трыко́ трыко́
М. трыко́ трыко́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)