трыбушо́нік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| трыбушо́нік | трыбушо́нікі | |
| трыбушо́ніка | трыбушо́нікаў | |
| трыбушо́ніку | трыбушо́нікам | |
| трыбушо́нік | трыбушо́нікі | |
| трыбушо́нікам | трыбушо́нікамі | |
| трыбушо́ніку | трыбушо́ніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)