трумо́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. трумо́ трумо́
Р. трумо́ трумо́
Д. трумо́ трумо́
В. трумо́ трумо́
Т. трумо́ трумо́
М. трумо́ трумо́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)