трохко́нтурны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. трохко́нтурны трохко́нтурная трохко́нтурнае трохко́нтурныя
Р. трохко́нтурнага трохко́нтурнай
трохко́нтурнае		 трохко́нтурнага трохко́нтурных
Д. трохко́нтурнаму трохко́нтурнай трохко́нтурнаму трохко́нтурным
В. трохко́нтурны (неадуш.)
трохко́нтурнага (адуш.)		 трохко́нтурную трохко́нтурнае трохко́нтурныя (неадуш.)
трохко́нтурных (адуш.)
Т. трохко́нтурным трохко́нтурнай
трохко́нтурнаю		 трохко́нтурным трохко́нтурнымі
М. трохко́нтурным трохко́нтурнай трохко́нтурным трохко́нтурных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)